میان زمین و آسمان، نردبانی است.سکوت در اوج این نردبان است.کلام یا نوشتار هر چه قدر هم که قانع کننده باشندباز هم در میانه این نردبان هستند،باید بر آنها پا نهاد بدون هیچ فشاری.سخن گقتن دیر یا زود به شرارت بدل می شود.نوشتن دیر یا زود به شرارت بدل می شود.دیر یا زود. بی شک بی تردید.تنها سکوت از شرارت تهی است.سکوت اولین و آخرین است سکوت عشق است و در غیر این صورت از صدا هم پست تر است.ساعت های خاموشی ساعت هایی هستند که آشکارا آواز سر می دهند.
« کریستین بوبن»
دوست عزیزم یاس نوشته بود«وقتی حرفی برای گفتن نیست سکوت بهترین چیز هست»
اما من فکر می کنم حتی،وقتی حرف برای گفتن هست گاهی اوقات سکوت لازمه،تا آدم ببینه چی گفته یا چی میخواد بگه.